حقوق هوایی امروزه یکی از مباحثی است که توجه اکثر حقوقدانان را به خود جلب کرده؛ و با توسعه و رشد روز افزون حمل و نقل هوایی و بدنبال آن گسترش فعالیت شرکتهای هواپیمائی موضوع حقوق هوایی به مباحث مهم تبدیل شده است؛ از همین رو کشورها به فکر تهیه قانونی فراگیر در زمینه یکسان کردن مقررات حمل و نقل هوایی افتادند. بطوریکه هم در پروازهای داخلی و هم در پروازهای بین المللی موثر باشد که  این امر منجر به تدوین مقررات و قوانین مختلفی شد و در این قوانین، موضوعات مختلفی مدنظر قرارگرفته که از جمله می‌توان به موضوع تاخیر پرواز هواپیمائی اشاره نمود، وجود تاخیردرپروازها باعث ایجاد مشکلات عدیدای برای مسافران و ارسال کنندگان کالا و اثاث و در پاره‌ای از موارد برای شرکت های هواپیمائی گردیده است، بنابراین در این باره بحث حقوق و تکالیف متقابل مسافران و شرکت های هواپیمائی قابل تامل بوده و نیاز به بررسی و پژوهش می‌باشد؛ علی الخصوص حقوق مسافران که عمدتا" نادیده گرفته می‌شود و با اینکه در بحث حقوق هوایی بین المللی، کنوانسیون ها و پروتکل‌های مهمی به تصویب اکثریت کشورهای جهان رسیده، که از جمله مهمترین آنها می‌توان به کنواسیون ورشو و پروتکل اصلاحی لاهه اشاره کرد؛ اما در برخی موارد آنها نیز در مطالبه حقوق مسافران ایراداتی داشتند؛ که نهایتا"  کنوانسیون مونترال 1999 به تصویب رسید.

هرچند که به نظر برخی حقوقدانان این کنوانسیون نیز دارای ایرداتی است؛ ولی از سایر کنوانسیون ها کامل‌تر می‌باشد. با این حال باز در اکثر کشورها، از جمله کشور ما مستقلا" مقرراتی در این زمینه وجود ندارد. بطوریکه برخی از کشورها حتی در پروازهای داخلی نیز از همین کنوانسیون های بین المللی پیروی می‌نمایند.

ایران نیز جزو همان کشورهای بوده که تا سال 1354 قوانین مشخصی نداشته است. تا اینکه در خرداد ماه 1354 با پیوستن به کنوانسیون ورشو، مقررات این کنوانسیون را در پروازهای بین المللی پذیرفت. با این حال در پروازهای داخلی مقرره خاصی نداشت.  بطوریکه بعدا"در سال 1364 طی ماده واحده ای، در حمل و نقل هوایی داخلی هم، مقررات مندرج در کنوانسیون ورشو را ملاک عمل قرار داد؛ و در بحث مسافر به قانون مجازات اسلامی اکتفا نمود. پس معلوم می گردد،  قاعده مشخصی در کشورما موجود نیست. بنابراین متاسفانه کشور ما تا به امروز، به کنوانسیون مونترال 1999 که نسبت به سایر کنوانسیون ها ایراداتی کمی دارد نپیوسته است.

با اینکه در کشور ما بطور متداول، اکثر پروازها با تاخیر روبرواست؛ و حقوق مسافران تضییع میشود. متاسفانه هیچ رویه خاصی برای احقاق حقوق مسافران وجود ندارد. لذا عدم وجود مقررات مشخص وهمچنین عدم آشنایی مسافران به حقوق و تکالیف خود از موجبات دوچندان شدن مشکلات مذکور است. بنابراین بررسی حقوق و تکالیف متقابل مسافرین و شرکتهای هواپیمایی از دغدغه‌هایی بود که بایستی مورد بحث و کنکاش واقع می‌شد.

هرچند که در خصوص مسئولیت شرکت های هواپیمایی در بروز تاخیر پرواز تحقیقات مختلفی صورت گرفته و کتاب های گوناگونی به رشته تحریر درآمده، اما بطور مجزا و جداگانه در هیچ یک از آنها نسبت به  حقوق و تکالیف  مسافرین و شرکت های هواپیمایی توجه خاصی نشده است بنابراین درکتاب حاضرسعی شده حقوق و تکالیف متقابل هریک از آنها بطور مستقل و با استناد به حقوق ایران، فقه اسلامی، کنوانسیون ها و پروتکل‌های بین المللی، بررسی، جمع آوری و به زبان ساده بیان گردد که می‌توان این مورد را از مزیت عمده کتاب حاضر برشمرد.

پیش‌گفتار/7

چكيده/17

مقدمه/19

فصل اول: کلیات ،مفاهیم و مبانی نظری حق و تکلیف در حقوق هوایی/23

فصل دوم: پیشینه حمل و نقل هوایی و کنوانسیون های بین المللی/43

فصل سوم: اصول حاکم بر حمل و نقل هوایی/61

فصل چهارم: حقوق وتکالیف متقابل مسافر و شرکت هواپیمایی/79

فصل پنجم: حقوق مسافر و اقدامات شرکتهای هواپیمایی در تاخیر پرواز/115

فصل ششم: مسئولیت شرکت های هواپیمایی در تاخیر پرواز /133

منابع/165